من نه آنم که توانم در کوی تو نشینم
من نه آنم که برایت همچو دیوانه بمیرم
من همانم که دلت خون نمودم یا بن زهرا.....
کی شود در این جوانی روی پاک تو ببینم
... ... ... ...
اول سال را با فاطمیه آغاز کردیم که بیایی اما نیامدی. اینهمه گریه و زاری که بیایی اما نیامدی. وای که این ایام بر من چقدر زود گذشت به ناگه دیدم شب آخر است باخود گفتم که میایی اما نیامدی.313 مرد با ایمان و مخلص و مجاهد و مبارز در بین ما پیدا نمی شود که بیایی اما عجب که دل من تحمل این راه ندارد.
کربلای من تویی آقا...امشب در کدامین شهر خیمه ی زیبای خود را برپا کردی؟
خودت گفتی بعد گریه بر حسین دعای فرج کنید که بیایم، اینهمه دعا و مناجات پی در پی که بیایی اما نیامدی.بهار آمد و طبیعت زنده، جان به این مردم می دهدچه کنم که این شکوفه ها برای من مولا نمی شود.
به والله که منتظرند، انتظاری که افضل الاعمال است، من نه! این همه دوست که داغدارند چرا نیامدی؟ مولا جان عجب سالی ست آغاز و پایانش با مادر است، نبینم روزی که پیر شده ام و بگویند امسال هم نیامدی.
مولا جان تو خود می دانی که تا هستیم برای ولایت سینه سپر می کنیم آخر گفته اند که ولایت ظهور صغرای تو است، کی شود که بر ما هم نظر کنی؟! ما سربازان گمنام سید علی آرزویی جز گرفتن شهادت نامه از دستان شما نداریم...
شهید گمنام... هنوز هم مادری هنگام بیرون رفتن از خانه کلید در را به همسایه می دهد که مبادا وقتی پسرش از خط برگشت پشت در بماند.
مادرشان زهرا(س)و خواهرشان زینب(س)......چه شود!!!
راستی شهید گمنام کیست؟
شهید بشی صلوات...
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:هرکس مادرمان صدیقه کبرا را دوست داشته باشد می تواند ایشان را مادر خطاب کند
مادر...
می دانم که لیاقت اینگونه خطاب کردن را ندارم بانو. می دانم که آبروی شیعه و گریه کن بر اهل بیت(علیهم السلام) را برده ام. حتی این قطرات اشک جاری هم از روی پشیمانی ست. اما این را خوب می دانم که........دوستت دارم..........صاحبم تویی.من را مانند غلام سیاه در کربلا بپذیر و اجازه نوکری بده. اذن دخول به سرای نوکریت.
چه بگویم بانو که از شرم سرم پایین و سرخ و غرق در خجلت. هنوز قدرت گفتن مادر را ندارم کاسه گداییم به این اندازه بزرگ نشده است ترک برداشته است ترمیم حسینی لازم است.
گریه می کنم به حال آن در آن روز سیاه. گریه می کنم بر آن دست که تو را زد...چه کشید. گریه می کنم بر آن طنابی که دست های حیدر را بستند
آه ه ه چه بگویم که دلم بر در میخانه تو جای ندارد بگذار که من هم به خیال در میخانه کوی تو بشینم و بخوانم و بگریم و بمیرم
چه سوز شیرینی است وقتی نمک غم هایت در زخم دلم جای می گیرد
چه بگویم ؟ از مدینه که اکنون باطلانی در آن جای گرفتند یا در اینجا که غریبی؟ چه بگویم ای نور؟ فاطمیه ات رو به اتمام است و من هنوز اندر خم یک کوچه ام...
به پایان آمدیم اما حکایت همچنان باقیست
نمک بر زخم من پر کن دوای درد من ساقیست....... یا اباالفضل
تو مرا میکشی سمت هیئتو
من اما بردلت سنگینم آقا
تو امضا میکنی برگ دلم را
تو یکرنگ و منم رنگینم آقا
صدای توپ و تیر جنگ پیداست
من تورا در خواب ناز بینم آقا
همین حالا که در حال نوشتن
دلم با تو ولی چرکینم آقا
لیاقت نیست بر من تا توانم
بگریم بر دلم شرمگینم آقا
دلم تنگ و دلم تنگ و دلم پر
تو صاف و من ولی رنگینم آقا مهدی فاطمه
محراب
سالهاست که یک سنتی در فرهنگ ایرانیان جاگرفته و موجب شادی و تفریح این ملت شده به نام 13بدر.این اسم خوبیه برای سرپوش گذاشتن رو حقایق.مایه ننگه که یک ایرانی سرگذشت کشورشو ندونه...
در ادامه مطلب حرفایی هست که باید بدونید...
امروز روزیه که مردم ایران ثابت کردن که پای ولایت و مسلم زمانشون جونشونو میدن...چقدر از اون ۹۸ درصد رو تونستیم نگه داریم؟تو راه ولایت چند تا سیلی خوردیم؟! تا حالا چند بار تو دانشگاهو جاهای دیگه به خاطر باورمون مارو به تمسخر گرفتن؟! به والله که ما با همین سیلی ها جون می گیریم...
اما من که تنها نیستم میرم یه گوشه تو هیئت به صاحبم دردودل می کنم بهش میگم آقاجانم ضعیفم اما با همین که هستم همین جون ناقابلم باهمین جسمی که عامل خییییییییلی از گناهاس سینه سپر کردم میشه منم صورتمو بدم؟ پهلومو بدم؟
بی هوا خوردن سخته.........
یا مهدی مددی.....
اشک از چشمانم جاری ست.مادر...
صدای سورنا و دهل در کوچه ها پر شده دلم گرفته از این شهر بی تفاوت.امان از این همه غربت...مادر جان اجازه می دهی به تو پناه ببرم؟!
از امشب در دل من شور و نوایی ست جامه ی نوکری پوشیدم به راستی که عاشورایی دیگر در آن کوچه اتفاق افتاد امان از مردم بینای کور دل...
مردک پست عمری نمک بابا خورد
داد زد بر سر مادر به غرورم بر خورد
"یا مهدی ادرکنی"
از سیلی مادر به غم و سوز و نواییم
گریان به شه تشنه لب کرب و بلاییم
با من تو مگو آمده عید و گه نوروز
تا آمدن مهدی زهرا به عزاییم
اللهم عجل لولیک الفرج
افسر جنگ نرم
چند وقتی است در دنیا بحثی به نام جنگ نرم به وجود آمده است. همین الان هم وسط تیر باران دشمن در این جنگ هستیم که مدل این جنگ پیچیده و عجیب است. جنگ، جنگ مصادره کردن قلب ها و مغز هاست که برنامه ی این جنگ کاملا مشخص است
در طول تاریخ سه نوع جنگ وجود داشت: از سال 1500 تا 1945 جنگ جنگ سخت بود وسیله ادوات نظامی ،هدف تصرف کشور. مانند حملاتی که انگلیس و آمریکا به کشور های دیگر داشتند یا کشور گشایی های کوروش در زمان هخامنشیان. از سال 1945 تا 1990 جنگ نیمه سخت بود. اهداف تغییر حاکمان ابزار تحریک مزدوران داخلی از طریق شبکه های مختلف.از سال 1990 تا حالا و بعد از این نوین ترین نوع جنگ پی ریزی شد یعنی دیگر هدف کشور حکام نیست که البته همه ی اینها ممکنه در این جنگ انجام شود! اما هدف اول دگرگونی باور ها ارزش ها و سبک زندگی است.(مثل من فکر کن تو مثل منی تو ایران زندگی کن مثل من باش من ایران را تصرف کردم)
در این نوع جنگ کاری می کنند مردم فرش قرمز بیندازند برای محاجم! ابزار این جنگ رسانه ها ابزار های فرهنگی علمی قانونی و... است که مقابله با آن سخت است.
ویژگی های این جنگ:
تاثیر بسیار طولانی: در جنگ سخت کشور گشایی ها کوتاه مدت بود یعنی بعد مدتی کشور به صاحبش بر می گشت اما جنگ نرم تاثیرش بسیتر طولانی است؛ حدود180 سال پیش صهیونیسم فرقه ای به وجود آورد به نام بهاییت که همین الان ما درگیرش هستیم. شبکه ی بی بی سی فارسی را الان بهایی ها می گردانند. یا فرقه ی وهابیت که باز به دست صهیونیسم ساخته شد که در ایران نا ملموس ولی در کشور های همسایه به شدت و واضح کار می کنند( کشتن شیعیان در پاکستان )
هزینه بسیار اندک: بنواز وهابی گفت هرکس شیعه ای را بکشد و خونش را بر کفنش بمالد بهشت بر او واجب می گردد!!! این شخص هزینه ی زیادی نکرد فقط حرف زد؛ اما این حرف چه توپ و تیر هایی که نمی زند. یک شبکه ماهواره ای می زنند جوانان مارا بیچاره می کنند. البته ما هم می توانیم این کار رابکنیم آنها می گویند غدیر نبوده فاطمه(س) نبوده و... ما هم می گوییم هولوکاست نبوده و ما درست می گوییم اگر آنها دروغ می گویند. هزینه جنگ سخت سرسام آور است!
تاثیر عمیق: در جنگ سخت دست قطع می شود شخص جانباز مایه افتخار هم هست اما اثر جنگ نرم فراموش نشدنی است( کاش می زد تو گوشم اما این حرف رو نمی زد) حرف زدن جنگ نرم است اما حرف نرم است.
مخفیانه بودن جنگ: جنگ سخت سر و صدا ی زیادی دارد اما این جنگ را کی می فهمییم؟ در یک لحظه یک تفکر غلط کل جامعه را می گیرد. کی می فهمیم وقتی که دشمن اون طرف برامون دست زد!( اضافه جمعیت آفرین ایران!!) دست نیست که قطع بشه
تاثیر گسترده: بمب اتمی (پسر بچه و مرد چاق) که آمریکا به ژاپن زد فقط دو شهر را ویران کرد اما الان ببینید وهابیت چقدر از کشور های عربی را گرفته یت؟!
ببینید نژاد ایرانی ذاتا سلحشور است در ادیان هم شیعه غیور است حالا یک ایرانی شیعه فقط کافی است زیارت عاشورا بخواند! هیچ کس جلودارش نیست. با این شخص فقط باید با جنگ نرم روبرو شد.
مارک پالمر: ایران از نظر وسعت سرزمین کمیت جمعیت کیفیت نیروی انسانی امکانات نظامیموقعیت ممتاز در منطقه و نظتم بین المللی به درجه ای رسیده که دیگزر نمی ترانیم با جنگ نرم مقابله کنیم ولی امید داریم با جنگ نرم تخریبشان کنیم.
اللهم عجل لولیک الفرج