مکن دل دل ای دل

ای عشق! دل دوباره غبار هوس گرفت
از من گلایه کرد و تو را دادرس گرفت

دل باز هم بهانه رفتن گرفت و باز
تا بال و پر گشود سراغ از قفس گرفت

گفتم به هیچکس دل خود را نمی دهم
اما دلم برای همان هیچکس گرفت

افسردگی به خسته دلی از زمانه نیست
افسرده آن دلی است که از همنفس گرفت

لبخند و ریشخند کسی در دلم نماند
هرکس هرآنچه داد به آیینه پس گرفت
(فاضل نظری)

پی نوشت:بعضی جا ها علت شکستمون دقیقا تو خودمونه، همونجایی که نمی تونیم ببینیمش!! دلمون...
یه لحظاتی تو زندگیمون پیش میاد که باید دلمون رو له کنیم و از روش رد شیم اما!
دلم میخواد انجام بدم به کسی هم ربطی نداره!!
مث این روزا که فصل امتحاناته و من نبـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاید کتاب غیر درسی بخونم
ولی نمیشه که آخه دلم میخواد!!! پس میخونم...
(در دگرگونی روزگار، گوهر شخصیت مردان شناخته می شود) حکمت 217