بعد از رحلت پیامبر (ص)، دوره ی جدیدی در زندگی امیرالمومنین(ع) آغاز شد از طرفی سخت ترین دوره ی زندگی حضرت، دوره ی سکوت.بعد از ماجرای سقیفه و بیعت کردن با ابی بکر،  حضرت به غیر از مواردی در اوایل که به شناساندن خود و شایستگی خود برای حک.مت می پرداختند، سکوت کردند و فرمودند تا جایی که احساس کنم امور مسلمین به سلامت در جریان است سکوت می کنم تا اینکه جنگ های رده شروع شد و عده ای شروع به از بین بردن اسلام کردند، حضرت به صورت فعال وارد میدان شد که در جایی خود را وزیر خلفا نامید. با اینکه خود را شایسته و لایق حکومت می دید دست به قیام نزد چون در کار علی هیچ "من"ی وجود نداشت و فقط برای مصلحت اسلام قدر بر میداشت. بعد از بالا گرفتن فساد و ظلم در دوره ی خلافت عثمان و بالا گرفتن اعتراض ها در شهر ها، مردم و خواص بی بصیرت با رهبری معاویه، خلیفه سوم را در خانه محاصره و نقشه قتل آن را داشتند . با وجود مخالفت های شدید علی(ع) در مقابل قتل عثمان، او را کشتند. حضرت می توانست جلو بیاید و بگوید خوب شد راحت شدیم! اما باز هم تمایلی به قدرت نشان ندا و به منیت خود هیچ اعتنایی کرد. ای مردم مرا رها کنید و بروید سراغ دیگری. سخنی که به مردم می گفت اما علی رقم نارضایتی قبول کرد.حکومتی که علی(ع) در دست گرفت دوره ی پیامبر(ص) نیست که فقط یثرب و مکه و طائف را در بر داشته باشد با مشکلات اقتصادی و دیگر مشکلات. حکومتی که از آسیای میانه تا شمال آفریقا را احاته کرده بود و دیگر مشکل اقتصادی وجود نداشت و علی نشان داد که در یک همچین حکومتی نیز می توان احکام الهی را پیاده کرد و راه رسول اکرم(ص) را دنبال کرد. علی(ع) در همین راه نیز کشته شد، آری علی(ع) را عدلش به خاک و خون کشید.