به نام خدای هفت آسمان و پروردگار عرش عظیم
اگر کسی را نداشتی تا به او بیاندیشی، به آسمان بیاندیش،زیرا در آسمان کسی هست که مدام به تو می اندیشد.
نگاهت را به بیکران بدوز... به آبی آسمان که می بینی و می دانی که نیست؛ و خدا که نمی بینی و می دانی که هست...
تراژدی فقط تنها بودن نیست، اگر نتوانی تنها باشی نیز خود یک تراژدیست؛ و چیزهایی هم هست بدتر از تنهایی ، امّا سال ها طول می کشد تا به این حرف برسی و معمولا وقتی می رسی که خیلی دیر شده است...
و هیچ چیز بدتر از خیلی دیر نیست...! انتظار سخت است . فراموش کردن هم سخت است.
امّا این که ندانی باید انتظار بکشی و یا فراموش کنی؟ از همه سخت تر است..! و درد زمانی خیلی درد است و دردناک می شود که نمی شود به کسی حالی اش کرد.
می توانی گریه کنی. نترس گریه نشانه ی ضعف تو نیست، چه بسا که نشانه ی زنده بودنست است..!
تو یادت نمی آید، روز ی که به دنیا آمدی با همین گریه ات نشان دادی که زنده ای...
اگر نگاهت رو به آسمان رفت، تنهایی ات زیاد بود،دردت نا گفتنی و فراموش کردنش سخت شد.دلت شکست ، دستت که رو به آسمان رفت، لبت بسته و زبانت خاموش شد ، چشمه ی اشکت فرو ریخت و دلت فریاد کشید....
همان لحظه که با خدا حرف می زدی، مراهم پیشش یاد کن.
