بچه ها حواسمون باشه یه وقت کرمو نشیم!!!!!!!!!!!!!
حضرت آیت الله سید عزالدین حسینی زنجانی دار فانی را وداع گفت.
ایشان سایه بر سر تشیع و باعث قوت قلب این مردم بودند که رحلت جان گداز این عالم بزرگوار جهان علوی را داغدار کرده است.روحش شاد و یادش گرامی باد.
در ادامه مطلب قسمتی از زندگی پر بار و ملکوتی ایشان نوشته شده است که خواندنش خالی از لطف نخواهد بود.
به گفته امام خامنه ای امسال سال حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی ست.
یکی از قسمت های حماسه سیاسی هم انتخابات سال 92 است که باید به شدت جدی گرفته شود.فتنه ای بزرگتر از فتنه 88 کلید خورده استـــــ.فتنه ای سهمگین تر و خطرناک تر از پیش که کلید واژه اش انتخابات آزاد است.آخر کدام انتخابات ما از اول انقلاب تا الان آزاد نبود که بحث انتخابات آزاد را به راه انداختند. البته 88 تجربه ای شد برای ملت ایران، این هم یکی از برکات فتنه بود،باز شدن چشم مردم.
حال برای مقابله با این فتنه و سینه سپر کردن در راه ولایت باید همت کرد تا وحدت خودمان را حفظ کنیم.
یکی از کار ها حظور حداکثری است.ما مردم غیور و ولایی ایران باید با حظور پیدا کردن در پای صندوق های رای از شعار همیشگی استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی دفاع کنیم. این حرکت تاثیر بسزایی در امنیت، اقتصاد و... دارد.
در انتخابات باید از همه سلیقه ها و جریان های معتقد به نظام شرکت کنند تا به نحوی عدالت هم برقرار باشد. به گفته امام روح الله(ره) میزان رای ملت است. در آخر رای ملت که من هم جزء آن هستم تعیین کننده است.و باید توجه کنیم که همه بایــــــد به قانون تمکین کنند.شاید رئیس جمهور انتخاب شده مخالف با نظر برخی باشد ولی باید قبول کنند.
به گفته امـــــــام خامنه ای رئیس جمهور آینده باید نقاط مثبت دوره قبل را داشته باشد منهای نقاط ضعف. و در اینجا وظیفه ما انتخاب اصلح بین کاندید ها است.باید شرایط و زمان را در نظر داشته و بهترین را انتخاب کرد.
ولایت مداری یکی از مولفه های مهم و شاید مهمترین آنهاست که باید در نظر داشت. البته همه افراد نقاط قوتی دارند و نقاط ضعفی و هیچکس جز اولیا الله انسانی کامل نیست.
""به امید انتخابی آگاهانه و درست، وعده ما پای صندوق های رای""
تویی آن شاه شاهانم شود جانم به قربانت
دلم تنگ حرم دارد میایم من به دنبالت
بود یک دلبر زیبا که آن هم بی سبب هستی
که از این دلبری من هم شدم در شهر، رسوایت
اگر این چشمه ی جوشان چشمم را بگیری،من
چنان پیچم به خود از درد، به درد آید تو وجدانت
نمی دانم چه رسمی دارد این خاک حریم تو
که در روز عزا آن خاک شود خون گهربارت
تمام ذکر من آقا تو بودی در دل خونم
همین اشکی که من دارم مبارک از دل و جانت
همیشه وقت مغرب من دلم بی تاب بی تابست
به سمت صحن آقا و سلامی بر در خانت
گدایی بی لیاقت که دخیل هیئت شب هاست
تمام آرزوی اوست، محرم کربلایت
شهید و برتر و افضل، رحیم اما خودش بی سر
وفاتم را بکن جانان شهید بر سر راهت
"امــــــــیری حسیــــــــــن ونعـــــــم الامــــیر"
"محراب"
دلم تنگ حرم دارد میایم من به دنبالت
بود یک دلبر زیبا که آن هم بی سبب هستی
که از این دلبری من هم شدم در شهر، رسوایت
اگر این چشمه ی جوشان چشمم را بگیری،من
چنان پیچم به خود از درد، به درد آید تو وجدانت
نمی دانم چه رسمی دارد این خاک حریم تو
که در روز عزا آن خاک شود خون گهربارت
تمام ذکر من آقا تو بودی در دل خونم
همین اشکی که من دارم مبارک از دل و جانت
همیشه وقت مغرب من دلم بی تاب بی تابست
به سمت صحن آقا و سلامی بر در خانت
گدایی بی لیاقت که دخیل هیئت شب هاست
تمام آرزوی اوست، محرم کربلایت
شهید و برتر و افضل، رحیم اما خودش بی سر
وفاتم را بکن جانان شهید بر سر راهت
"امــــــــیری حسیــــــــــن ونعـــــــم الامــــیر"
"محراب"
بی شک سری ست بین ظهور حضرت حجــــت(عج) . حضرت ابوالفــــضل(ع)
اینکه امام زمان می فرمایند که هرجا روضه عمویم عباس باشد من هم هستم بی دلیل نیستـــــــ.
باید شخصیت حضرت عباس(ع)را مورد تحلیل قرار داد تا متوجه این موارد شد.عباس(ع) در کربلا یک شخصیت مودب استـــــ به طوری که این حضرت به خدای ادب مشهور است.ایشان در کنار برادرشان امام حسیـــــن (ع) گوش به فرمان بودند. یک جهادگر با ایمان و از همه مهم تر اینکه فقیه. فقیه بود اما گوش به فرمان امام زمانش.
نکته مهم تر اینکه باید هرچه داریم برای امام زمانمان بدهیم.
حضرت عباس(ع) به برادرانش قبل روز عاشورا فرمودند: مبادا فکر کنید که حسین برادر ماست ، ما فرزند ام البنین(س) هستیم و او فرزند زهرا(س).
اصلا رمز ظهور امام زمان ما عباس است، تا ابوالفضلی نشده باشیم از ظهور خبری نیست.
تا جانمان را در کف دستانمان نگذاشته باشیم،تا فرزند زهرا(س) نشده باشیم و خلاصه تا عباسی نشده باشیم. باید به مسلم زمان لبیک گفت تا عاشورایی دیگر رخ ندهد.
منتظر بودن به معنای نشستن نیست باید عباس شد. وقتی که انتظار افضل الاعمال است یعنی باید زمینه ی ظهور را فراهم کنیم.بدانیم که مهدی(ع)آمدنی نیست،آوردنی ست.خدا را شکر که به برکت امام و انقلاب ما ابتر نماندیم و در حد خودمان توانسته ایم قسمتی از زمینه ی ظهور را ایجاد کنیم.حالا نوبت ماست که راه شهدا را ادامه دهیم. دیروز اگر خون دادند برای انقلاب، امروز زمان خون دل خوردن استـــــــــــــــــــــ.
بـــــــــــسم الله........
من نه آنم که توانم در کوی تو نشینم
من نه آنم که برایت همچو دیوانه بمیرم
من همانم که دلت خون نمودم یا بن زهرا.....
کی شود در این جوانی روی پاک تو ببینم
... ... ... ...
اول سال را با فاطمیه آغاز کردیم که بیایی اما نیامدی. اینهمه گریه و زاری که بیایی اما نیامدی. وای که این ایام بر من چقدر زود گذشت به ناگه دیدم شب آخر است باخود گفتم که میایی اما نیامدی.313 مرد با ایمان و مخلص و مجاهد و مبارز در بین ما پیدا نمی شود که بیایی اما عجب که دل من تحمل این راه ندارد.
کربلای من تویی آقا...امشب در کدامین شهر خیمه ی زیبای خود را برپا کردی؟
خودت گفتی بعد گریه بر حسین دعای فرج کنید که بیایم، اینهمه دعا و مناجات پی در پی که بیایی اما نیامدی.بهار آمد و طبیعت زنده، جان به این مردم می دهدچه کنم که این شکوفه ها برای من مولا نمی شود.
به والله که منتظرند، انتظاری که افضل الاعمال است، من نه! این همه دوست که داغدارند چرا نیامدی؟ مولا جان عجب سالی ست آغاز و پایانش با مادر است، نبینم روزی که پیر شده ام و بگویند امسال هم نیامدی.
مولا جان تو خود می دانی که تا هستیم برای ولایت سینه سپر می کنیم آخر گفته اند که ولایت ظهور صغرای تو است، کی شود که بر ما هم نظر کنی؟! ما سربازان گمنام سید علی آرزویی جز گرفتن شهادت نامه از دستان شما نداریم...
شهید گمنام... هنوز هم مادری هنگام بیرون رفتن از خانه کلید در را به همسایه می دهد که مبادا وقتی پسرش از خط برگشت پشت در بماند.
مادرشان زهرا(س)و خواهرشان زینب(س)......چه شود!!!
راستی شهید گمنام کیست؟
شهید بشی صلوات...
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:هرکس مادرمان صدیقه کبرا را دوست داشته باشد می تواند ایشان را مادر خطاب کند
مادر...
می دانم که لیاقت اینگونه خطاب کردن را ندارم بانو. می دانم که آبروی شیعه و گریه کن بر اهل بیت(علیهم السلام) را برده ام. حتی این قطرات اشک جاری هم از روی پشیمانی ست. اما این را خوب می دانم که........دوستت دارم..........صاحبم تویی.من را مانند غلام سیاه در کربلا بپذیر و اجازه نوکری بده. اذن دخول به سرای نوکریت.
چه بگویم بانو که از شرم سرم پایین و سرخ و غرق در خجلت. هنوز قدرت گفتن مادر را ندارم کاسه گداییم به این اندازه بزرگ نشده است ترک برداشته است ترمیم حسینی لازم است.
گریه می کنم به حال آن در آن روز سیاه. گریه می کنم بر آن دست که تو را زد...چه کشید. گریه می کنم بر آن طنابی که دست های حیدر را بستند
آه ه ه چه بگویم که دلم بر در میخانه تو جای ندارد بگذار که من هم به خیال در میخانه کوی تو بشینم و بخوانم و بگریم و بمیرم
چه سوز شیرینی است وقتی نمک غم هایت در زخم دلم جای می گیرد
چه بگویم ؟ از مدینه که اکنون باطلانی در آن جای گرفتند یا در اینجا که غریبی؟ چه بگویم ای نور؟ فاطمیه ات رو به اتمام است و من هنوز اندر خم یک کوچه ام...
به پایان آمدیم اما حکایت همچنان باقیست
نمک بر زخم من پر کن دوای درد من ساقیست....... یا اباالفضل